Dat noemt men dan ouderliefde

Heuglijk nieuws (althans voor ondergetekende) beste vrienden! Den deze zal vanaf oktober dit jaar schoollopen in de Jazz Studio te Antwerpen. Na 5 jaar wat aangemodderd en 'foute' keuzes gemaakt te hebben, overwint het gevoel het van de rede en heb ik besloten te doen wat ik al die tijd al had willen en moeten doen. Een zeker gevoel van trots overvalt mij zelfs bij de gedachte hieraan - ik ben nagenoeg altijd al grote beslissingen zoals deze uit de weg gegaan. De keerzijde van de medaille is wel dat ik terug in ons aller Hoogstraten gehuisvest zal zijn en het openbaar vervoer er de komende jaren dus een vaste klant bij zal hebben. En dit omdat ik mijzelf financieel onmogelijk boven water zal kunnen houden (2100 euro inschrijvingsgeld, geen mogelijkheid tot studiebeurs of -lening en dan natuurlijk nog het leven van alledag dat eveneens gekocht moet worden). "Gaat dan werken gelak alleman, muzikantje van m'n voeten!" hoor ik u denken, maar ik ben uiteraard niet zinnens om allerlei jobkes te gaan doen om lessen te bekostigen die ik uiteindelijk toch niet kan bijwonen omdat ik moet werken. Eén of andere obscure weekend/studentenregeling met een inhalige restaurantuitbater zit er nog wel in, maar meer niet. De directrice wees mij er overigens op dat 95% van degenen die werk en Jazz Studio combineren onherroepelijk de mist in gaan en bissen. En, u hoort mij al komen, daar ben ik niet erg tuk (no pun intended) op. Temeer omdat een deel van mijn levensonderhoud door mijn teergeliefde ouders zal betaald worden, waarvoor ik hen ongetwijfeld heel mijn leven dankbaar zal zijn. Het moet echter wel gezegd dat ik mijn verspilde kothuur tijdens mijn twee met drugs doorspekte jaren aan de RUG (toen de dieren nog konden praten) netjes heb terugbetaald, misschien heeft dat wel de doorslag gegeven om mij toch nog een kans te geven.
Enfin, om de kosten wat te drukken stelde moederlief dus voor om terug thuis te komen wonen, wat zeer terecht is. tisseweilezoewizoewalmeujlekvureenalljenstondevrouwomrontekome
Terug bij de Sjarel dus, wat ook zijn voordelen heeft; stimulerende omgeving, instrumenten zat, eten en drinken zonder de rijen in de GB en dichter bij de rattekop, alwaar de frieten altijd naar meer smaken.
Dave van ThunderHeartMachine die ook twee jaar Jazz Studio heeft gevolgd, gaat mij klaarstomen voor het ingangsexamen opdat ik niet in het voorbereidende jaar zou moeten beginnen, toffe P!
Hoe bangelijk gaat het zijn om alles te weten te komen over harmoniëen en modulaties en alle toonladders en arpeggio's blindelings en in alle posities te kunnen spelen?!
En hoe goed was 'Kruistocht in spijkerbroek' van Thea Beckman?
Anders ik wel!